Τι είναι η επικοινωνία κινδύνου στο GMDSS;

οΠαγκόσμιο Σύστημα Ναυτιλιακού Κινδύνου και Ασφάλειας(GMDSS) είναι ένα παγκοσμίως αποδεκτό και υιοθετημένο σύνολο κανόνων πρωτοκόλλων και συνταγών, που διασφαλίζουν την ασφάλεια της πλοήγησης και της ναυσιπλοΐας. Ο εξοπλισμός GMDSS εφαρμόζεται για να αυξήσει την ασφάλεια και να διευκολύνει και να διευκολύνει τη διάσωση αναξιοπαθούντων πλοίων, σκαφών και αεροσκαφών. οGMDSSεπιτρέπει σε ένα πλοίο που βρίσκεται σε κίνδυνο να στείλει μια ειδοποίηση χρησιμοποιώντας διάφορα συστήματα ασυρμάτου. Χάρη σε αυτό το σύστημα, οι προειδοποιήσεις μπορούν να ληφθούν από τις αρχές διάσωσης στην ξηρά και/ή από άλλα σκάφη της περιοχής.

Από την εφεύρεση του ραδιοφώνου στα τέλη του 19ου αιώνα, τα πλοία στη θάλασσα βασίζονται στον κώδικα Μορς, που εφευρέθηκε από τον Σάμιουελ Μορς και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1844, για τηλεπικοινωνίες κινδύνου και ασφάλειας. Αλλά αυτό το μέσο φαινόταν δύσκολο και όχι αρκετά αξιόπιστο για να διασφαλίσει την ασφάλεια στη θάλασσα σε πλήρη όγκο.

Έτσι, ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO), ένας οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών που ειδικεύεται στην ασφάλεια της ναυτιλίας και στην πρόληψη της ρύπανσης των θαλασσών από τα πλοία, άρχισε να αναζητά τρόπους βελτίωσης των επικοινωνιών θαλάσσιου κινδύνου και ασφάλειας.

Ένα νέο σύστημα, που βασίζεται σε μέσα δορυφορικών και επίγειων ραδιοφωνικών υπηρεσιών, επιπλέον, άλλαξε τις διεθνείς ειδοποιήσεις κινδύνου από πλοίο σε πλοίο με βάση πλοίο σε ακτή (Κέντρο Συντονισμού Διάσωσης). Το GMDSS διασφαλίζει τη δυνατότητα των σκαφών να ειδοποιούν αυτόματα και να εντοπίζουν κινδύνους για τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει χρόνος για αποστολή κλήσης SOS ή MAYDAY. Και, για πρώτη φορά, το σύστημα απαιτεί από τα πλοία να λαμβάνουν εκπομπές πληροφοριών για την ασφάλεια στη θάλασσα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν έναν κίνδυνο, που έγινε πρωταρχικός στόχος. Το 1988, ο ΙΜΟ τροποποίησε τη Σύμβαση για την Ασφάλεια της Ζωής στη Θάλασσα (SOLAS), απαιτώντας από τα πλοία που υπόκεινται σε αυτήν την υποχρεωτική τοποθέτηση εξοπλισμού GMDSS. Τέτοια πλοία έπρεπε να μεταφέρουν NAVTEX και δορυφορικά EPIRB έως την 1η Αυγούστου 1993 και έπρεπε να τοποθετήσουν όλο τον άλλο εξοπλισμό GMDSS έως την 1η Φεβρουαρίου 1999. Τα πλοία των ΗΠΑ είχαν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν GMDSS αντί του τηλεγραφικού εξοπλισμού Morse από τον νόμο περί τηλεπικοινωνιών του 1996.

Το GMDSS εισήγαγε νέα τεχνολογία που έχει μεταμορφώσει πλήρως τις θαλάσσιες ραδιοεπικοινωνίες. Το νέο σύστημα επιτρέπει την αυτόματη μετάδοση και λήψη ενός συναγερμού κινδύνου σε μεγάλη απόσταση, με σημαντικά υψηλότερη αξιοπιστία.

Το GMDSS αποτελείται από διαφορετικά συστήματα, μερικά από τα οποία είναι νέα, αλλά πολλά από τα οποία χρησιμοποιούνται πολύ πριν. Το σύστημα προορίζεται να εκτελεί τις ακόλουθες λειτουργίες: ειδοποίηση (συμπεριλαμβανομένου του προσδιορισμού θέσης της μονάδας σε κίνδυνο), συντονισμός έρευνας και διάσωσης, εντοπισμός (homing), εκπομπές πληροφοριών θαλάσσιας ασφάλειας, γενικές επικοινωνίες και επικοινωνίες από γέφυρα σε γέφυρα. Οι ειδικές απαιτήσεις ραδιομεταφοράς εξαρτώνται από την περιοχή λειτουργίας του πλοίου και όχι από την χωρητικότητά του. Το GMDSS εξετάζει επίσης τα εφεδρικά όργανα ειδοποίησης κινδύνου και πηγές ενέργειας έκτακτης ανάγκης.

Τα σκάφη αναψυχής δεν χρειάζεται να συμμορφώνονται μεΡαδιόφωνο GMDSSαπαιτήσεις μεταφοράς, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τα ραδιόφωνα VHF με Ψηφιακή Επιλεκτική Κλήση (DSC). Τα πλοία κάτω των 300 μικτών χωρών (GT) δεν υπόκεινται στις απαιτήσεις GMDSS.

Ο εξοπλισμός GMDSS πρέπει να είναι απλός στη λειτουργία και (όπου χρειάζεται) να είναι σχεδιασμένος για λειτουργία χωρίς επίβλεψη.

Οι ειδοποιήσεις κινδύνου πρέπει να μπορούν να εκτοξεύονται από τη θέση όπου συνήθως πλοηγείται το πλοίο (δηλαδή από τη γέφυρα). Επίσης, τα EPIRB πρέπει να είναι εγκατεστημένα κοντά σε αυτό το μέρος ή να έχουν δυνατότητα ενεργοποίησης από απόσταση.

Μια απλοποιημένη έκδοση του εξοπλισμού που απαιτείται από τη SOLAS για κάθε θαλάσσια περιοχή περιγράφεται παρακάτω.

Επειδή τα διαφορετικά συστήματα ασυρμάτου που ενσωματώνονται στο GMDSS έχουν ατομικούς περιορισμούς όσον αφορά την εμβέλεια και την παρεχόμενη υπηρεσία, ο εξοπλισμός που απαιτείται να μεταφέρει ένα πλοίο καθορίζεται από την περιοχή λειτουργίας του πλοίου. Το GMDSS έχει χωρίσει τους ωκεανούς του κόσμου σε τέσσερις διακριτές περιοχές. Όλα τα σκάφη υποχρεούνται να φέρουν εξοπλισμό κατάλληλο για τη θαλάσσια περιοχή ή τις περιοχές στις οποίες εμπορεύονται.